96. Inspiracja

W ostatnim czasie kiedy wchodziłam na bloga pisanie wydawało mi się przygnębiające. Ciemna kolorystyka, szare, ponure tło potęgowało ten efekt. A przecież wcześniej wydawało mi się bardzo ładnie - skromnie, i w imię myśli 'tekst najważniejszy'. Dzisiaj weszłam i zrobiłam "czary mary".

Mówią, że blog jest odzwierciedleniem nas samych z rzeczywistości. Po moim można by odnieść wrażenie, że jestem dosyć poukładana i lubię prostotę. Lecz czy tak jest? Czerwone włosy, czasem szokujący ubiór, milion rozpraszających rzeczy dookoła siebie. Tak też nie jest, choć jest. Ale nie do końca. I właśnie w tym "nie do końca" tkwi cały szkopuł. Nasz świat urządzony jest w ten sposób, że ludzie patrzą na siebie nawzajem i szybko wyrabiają sobie zdanie. Podobno wystarczą nam trzy do pięciu sekund, by ocenić czy ktoś nadaje na podobnych falach, czy jednak nie. Uciśnieni walczą o zaprzestanie kierowania się pierwszym wrażeniem. Idea piękna - ale, niestety, w niezgodzie z naszą naturą. Na ziemi mieszka 7 miliardów ludzi, w związku z czym jakoś musimy sobie radzić w oddzielaniu ziarna od plew. A, że jesteśmy wzrokowcami, najszybszy i najprostszy sposób to właśnie uleganie wizualnemu wrażeniu. Problem rodzi się w miejscu, gdy na pierwszej ocenie poprzestajemy i nie dajemy innym szans na przebicie się zza ułożonego przez nas muru. Idealnie byłoby, gdyby - jeśli zajdzie taka potrzeba - dana osoba zostawała poddawana tzw "weryfikacji". Wycinamy to, co okazało się nieprawdą, a w puste miejsce wklejamy sprawdzone informacje.

Ja ciągle się tego uczę, ale z całego serca już teraz zachęcam Was do spróbowania. A jeśli ktoś jest nieprzekonany to dodam, że wiele pięknych osób i momentów można "dostać" w zamian.

Pozdrawiam w te zimne dni i do napisania.