77. Noc Kina

Wczorajszego wieczoru wybrałam się do Wielkiego Miasta. Multikino organizowało nocny maraton filmowy. Pierwszy w moim życiu. Spośród 10 filmów można było wybrać trzy, które leciały od 23 do 5:30. Świetna sprawa. Choć ludzi tłum.

Na pierwszy ogień poszedł film pt. "Nietykalni". Opowiada on o chłopaku spod ciemnej gwiazdy, który opiekował się niepełnosprawnym mężczyzną - milionerem. Piękna historia o tym jak wiele ludzie mogą dać z siebie innym w sytuacjach, które zupełnie na takie nie wyglądają. A do tego opowiedziana w taki sposób, by zamiast smutku wywoływać śmiech i radość. Piękny film o przyjaźni, który zrobił na mnie niesamowite wrażenie. Wychodząc z sali nie mogłam wrócić do swojego życia i myślę, że za jakiś czas powrócę do niego ponownie. Polecam i Wam, bo naprawdę warto. Przez półtorej godziny uśmiech nie schodzi z twarzy. W sali kinowej ludzie siedzieli na schodach, bo nie chcieli iść na inne filmy. Czy trzeba dodawać, że film jest produkcji francuskiej? :-)

Po wyjściu z pierwszego seansu biegiem do kas po popcorn i colę, ponieważ była już 1:30 i żołądek domagał się pożywienia. Co ciekawe w czasie seansu nie została zjedzona nawet połowa... Dlaczego? Drugi seans nosił tytuł "Przetrwanie". W skrócie: samolot, katastrofa, Alaska, ośmiu ocalałych i... wilki-ludojady. Jak dla mnie w tym filmie było mnóstwo drastycznych scen, może nawet zbyt obrazowo pokazanych. Ale myślę, że głównie dlatego i ten film bardzo mi się spodobał. Czułam się jakbym była postronnym obserwatorem, który śledzi wydarzenia z boku, a jednocześnie przeżywa doświadczenia każdej osoby z osobna. Dziwny, bardzo dziwny film... Wzbudził we mnie strach. I pamiętam, że w trakcie pomyślałam: "gdybym ja była na ich miejscu, wolałabym dołączyć do 117 zmarłych pasażerów niż do ocalałej ósemki". Polecam.

Ostatni film, na którym spokojnie można było dokończyć jedzenie popcornu ;-), był "Mój tydzień z Marilyn". Wynudziłam się na nim, a może to wina pory, ponieważ oglądałam go prawie o 4 nad ranem? Nie wiem... Wiem tylko, że miałam ochotę strzelić Marilyn w łeb lub jakoś nią wstrząsnąć. I trochę żałowałam, że nie wybrałam "Człowieka na krawędzi".

W domu byłam o 7, rzuciłam się na łóżko, ponieważ wstać miałam o 8:15. Wstałam o 10. ;-) O wiele za późno. Nie zrobiłam tego, co miałam zrobić... Zabrałam się więc za sprzątanie pokoju, skończyłam czytać książkę w łóżku, później opiekowałam się małym kuzynem i tak zrobiła się 19:00. Znów miałam jechać na noc do Wielkiego Miasta, ale zrezygnowałam.

Umieram z gorąca.